A poética de Aristóteles preséntase ante o lector contemporáneo como un documento capital en varios sentidos, primeiramente como modelo de teoría xeral da composición poética baseada na consideración empírica e na análise racional dos fenómenos literarios particilares; en segundo lugar, como exercicio de formalización de do
us xéneros literários en concreto, a traxédia e a epopea, de grande importancia no sis